Aleksy Wincenty Rżewski był pierwszym prezydentem Łodzi po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Zasłynął jako społecznik, któremu udało się zapewnić łódzkim dzieciom dostęp do powszechnego nauczania.
Został zamordowany przez Niemców w grudniu 1939 r. w ramach akcji eksterminacji łódzkiej inteligencji – Intelligenzaktion. Rżewski to postać wyjątkowa chociażby z tego powodu, że jest przykładem awansu społecznego od robotnika po prezydenta – opowiadał PAP Grzegorz Nawrot, historyk z łódzkiego IPN.
Aleksy Rżewski urodził się 6 lipca 1885 r. w Łodzi. Już jako nastolatek, po śmierci ojca, musiał rozpocząć pracę w zakładach włókienniczych w Łodzi. W związku z tym, że był młodocianym robotnikiem, nie udało mu zdobyć wówczas wykształcenia.
Na dalszych jego losach zaważyło wstąpienie w 1903 r. w szeregi Polskiej Partii Socjalistycznej. Od samego początku wykazywał się nerwem działacza politycznego, ale także społecznego. Pod partyjnym pseudonimem „Przebój” angażował się w szereg działań PPS-u; zyskał uznanie jako świetny mówca i redaktor konspiracyjnych gazet. Poznał wówczas Tomasza Arciszewskiego, który przybył do Łodzi i zakładał z nim pismo „Łodzianin”.
„To pokazuje, że już jako młody człowiek w początku XX wieku miał ambicje dziennikarskie i zapowiadał się bardzo dobrze jako polityk” - dodał historyk. Rżewski wziął udział w głośnych protestach w Łodzi – w 1904 r. przeciwko poborowi na wojnę rosyjsko-japońską, a rok później brał udział w strajkach, wiecach i walczył na barykadzie z carskim oddziałami w czasie Rewolucji 1905 r. w Łodzi.