Na świecie po raz pierwszy Święto Pracy, a konkretnie Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy, obchodzone było 127 lat temu, w 1890 roku. Wprowadzone zostało w 1889 roku przez II Międzynarodówkę dla upamiętnienia wydarzeń z pierwszych dni maja 1886 roku w Chicago - strajku będącego częścią ogólnokrajowej kampanii na rzecz wprowadzenia 8-godzinnego dnia pracy.
Kilka faktów historycznych
W 1886 roku do majowego strajku robotników zmusiły fatalne standardy zatrudnienia - ciężkie warunki pracy, niskie wynagrodzenia i praca często po 12 godzin na dobę.
Pierwsze działania robotnicy skierowali przeciwko właścicielowi firmy McCormick Harvester Co., który zamierzał zwolnić ogromną część pracowników. Właściciel firmy ustąpił w wyniku strajku pracowników, ale poprawa sytuacji trwała krótko. W lutym 1886 zwolnił wszystkich pracowników, zastępując ich całkowicie nową kadrą, a także całą armią ochroniarzy, którzy mieli pilnować bezpieczeństwa nowoprzyjętych.
To skłoniło działaczy do przygotowania demonstracji. Zaplanowano ją na 1 maja. Główny cel, który przyświecał robotnikom to ośmiogodzinny dzień pracy. Na czele demonstracji, w której wzięło udział kilkadziesiąt tysięcy osób stał Albert Parsons – związkowiec walczący również o równouprawnienie czarnych. Pomimo obaw towarzyszących wielu uczestniczącym w demonstracji, obyło się bez rozlewu krwi.
Kolejnym krokiem w walce o prawa ludzi pracy był zorganizowany 3 maja, przez niemieckiego związkowca Augusta Spiesa wiec, podczas którego doszło do starcia pomiędzy demonstrantami a nowymi pracownikami McCormicka. Interweniowała policja. Kilku robotników zginęło, kilku zostało ciężko rannych, a wielu pobitych. Wobec brutalności policji Spies zachęcał do wzięcia udziału w demonstracji planowanej na następny dzień.