Od siedmiu lat większość wydawanych przez NSA wyroków w sprawie opodatkowania dochodów żołnierzy pełniących służbę poza krajem narusza wzorce konstytucyjne, przedkładając ponad nie wykładnię celowościową.
Żołnierze wykonujący zadania w różnych jednostkach wojskowych na świecie wciąż mają poważne problemy z odzyskiwaniem podatku od wypłacanych im należności zagranicznych (pisałem o tym w tekście „Żołnierz żołnierzowi nierówny” w „Prawniku” DGP nr 211/2017). Jedni odzyskali podatek, inni nie. Sytuacja jest dość paradoksalna: ustawodawca przyznał im zwolnienie podatkowe; organy podatkowe przyjmują nonsensowne wykładnie, które niweczą w istocie wolę ustawodawcy, zaś sądy administracyjne od siedmiu lat mnożą nie tylko wzajemnie sprzeczne i wykluczające się uzasadnienia wyroków, lecz również wyroki naruszające wzorce konstytucyjne. Mimo składanych wniosków do składów orzekających oraz do prezesa NSA o podjęcie uchwały i przeciwdziałanie rozbieżności orzeczniczej, te od kilku lat lekceważą je, dopuszczając do prawdziwego chaosu w zakresie wykładni art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 200, dalej u.p.d.o.f.). Czy mamy do czynienia ze świadomym łamaniem zasad państwa prawa, sprawiedliwości i praworządności przez NSA, czy tylko z ignorowaniem interesu obywateli (w tym przypadku – żołnierzy)?