Przełom 1925/26 roku niósł ze sobą kolejny (po początku lat 20.) krach ekonomiczny oraz polityczny, cechujace się dużą niestabilnością rządów oraz niemożnością osiągnięcia konsensusu pomiędzy ugrupowaniami parlamentarnymi.
14 listopada 1925 r. premier Władysław Grabski podał się do dymisji. Kolejny gabinet (Aleksandra Skrzyńskiego) utrzymał się tylko pół roku, po czym nastąpiło kilka nieudanych prób utworzenia rządu. 10 maja 1926 r. premierem został Wincenty Witos, co oznaczało powrót niepopularnych rządów centro-prawicowych z 1923 r. Dwa dni później Józef Piłsudski – od trzech lat nie biorący udziału w życiu politycznym – dokonał zbrojnego zamachu stanu na czele wiernych mu oddziałów wojskowych. W czasie walk zginęło niemal 400 osób. Prezydent Stanisław Wojciechowski, premier Wincenty Witos i ministrowie podali się do dymisji. Nowym prezydentem został Ignacy Mościcki, nowym premierem – Kazimierz Bartel. Zaczęły się rządy sanacyjne (od łacińskiego sanatio – uzdrowienie), pogłębiał się ideologiczny podział w społeczeństwie.