100 lat temu, 17 maja 1923 r., podpisano umowę koalicyjną, która była podstawą do stworzenia rządu „Chjeno-Piasta” pod przywództwem Wincentego Witosa. Urzędowanie rady ministrów przypadło na jeden z najtrudniejszych w II Rzeczypospolitej okresów załamania gospodarczego.
Wybory parlamentarne z listopada 1922 r. nie przyniosły jednoznacznego rozstrzygnięcia. Zwycięski Chrześcijański Związek Jedności Narodowej, skupiający większość partii chadeckich oraz narodową demokrację Romana Dmowskiego, uzyskał 163 mandaty w 444-osobowym Sejmie. Jego naturalnym koalicjantem wydawało się centrowe Polskie Stronnictwo Ludowe – „Piast”. Wydarzenia grudnia 1922 r. pokazały jednak, że uformowanie rządu opartego na tych dwóch stronnictwach nie będzie łatwe. Podczas wyboru prezydenta „Piast” odmówił poparcia kandydata endecji, hrabiego Maurycego Zamoyskiego, jednego z największych właścicieli ziemskich w Polsce. Ludowcy zagłosowali na Gabriela Narutowicza.