10 września 1952 r. w Luksemburgu przedstawiciele rządów Izraela i RFN podpisali umowę rekompensacyjną dla żydowskich ofiar nazizmu. Republika Federalna Niemiec zobowiązała się do wypłaty Izraelowi trzech miliardów marek w ciągu 12 lat.
"W imieniu narodu niemieckiego popełniono niewyobrażalne zbrodnie, które zobowiązują nas do moralnej i materialnej rekompensaty" - powiedział w Bundestagu pierwszy kanclerz RFN Konrad Adenauer 27 września 1951 r.
Po raz pierwszy kwestia zadośćuczynienia za bezprecedensowe w historii zbrodnie dokonane przez Niemców na ludności żydowskiej pojawiła się 25 września 1945 r. - trzy lata przed powstaniem Państwa Izrael. Tego dnia Agencja Żydowska kierowana przez Chaima Weizmana, późniejszego pierwszego prezydenta Izraela, przedstawiła krajom alianckim specjalne memorandum, w którym sformułowano potrzebę włączenia kwestii zadośćuczynienia dla Żydów w negocjacjach reparacyjnych z Niemcami, w szczególności wobec obywateli krajów alianckich narodowości żydowskiej. Poza Agencją Żydowską (Jewish Agency) sprawę tę w rozmowach z władzami USA poruszali także przedstawiciele Amerykańskiego Komitetu Żydów (AJC) oraz Światowego Kongresu Żydowskiego (WJC). Od 14 maja 1948 r. do starań organizacji żydowskich oficjalnie przyłączył się rząd nowo powstałego Państwa Izrael.