75 lat temu, 23 lipca 1944 r., Armia Czerwona zajęła niemiecki obóz koncentracyjny na Majdanku w Lublinie, uwalniając około tysiąca więźniów. W okupowanej Europie był to pierwszy wyzwolony tak duży obóz koncentracyjny, w którym życie straciło około 80 tys. osób.
Niemiecki obóz koncentracyjny na Majdanku (w urzędowej nomenklaturze nazywany Konzentrationslager Lublin- KL Lublin) powstał na mocy decyzji Heinricha Himmlera. Podczas wizyty w Lublinie w lipcu 1941 r., powierzył on dowódcy SS i policji w dystrykcie lubelskim Odilowi Globocnikowi zadanie zbudowania obozu dla 25-50 tysięcy więźniów, którzy mieli stanowić darmową siłę roboczą dla III Rzeszy.
Pierwotne zamierzenia dotyczące wielkości obozu kilkakrotnie modyfikowano, każdorazowo zwiększając jego rozmiary i planowaną liczbę więźniów. Obóz funkcjonował już niemal półtora roku, gdy 25 stycznia 1943 r. niemieckie jednostki wysiedliły mieszkańców z zabudowań wsi Dziesiąta (obecnie dzielnica Lublina), które były usytuowane w sąsiedztwie obozu na Majdanku. Mieszkańcom dano kilkanaście minut na zabranie niezbędnych rzeczy. Mieli się stawić na ulicy, stamtąd na wozach, wywieziono ich do obozu. Inwentarz, sprzęt rolniczy, majątek rolników spacyfikowanej wsi Niemcy skonfiskowali. Rozebrano wszystkie zabudowania – domy, szopy, stodoły – a teren wsi włączony został do obszaru obozu.