75 lat temu, 24 czerwca 1946 r., w obławie zorganizowanej przez siły komunistyczne zginął jeden z najwybitniejszych dowódców podziemia antykomunistycznego, mjr Marian Bernaciak „Orlik”. Dowodził w starciach z NKWD i komunistyczną bezpieką, takich jak rozbicie siedziby UB w Puławach czy uwolnienie więźniów z transportu pod Bąkowcem. W maju 1945 r. w Lesie Stockim odniósł zwycięstwo w walce z obławą NKWD i UB – była to jedna z największych bitew powstania antykomunistycznego.
Urodził się 6 marca 1917 r. w Zalesiu na Lubelszczyźnie. Ukończył szkołę w Rykach i gimnazjum w Puławach. Podczas służby wojskowej ukończył Mazowiecką Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii w Zambrowie. Krótko pracował na poczcie w Sobolewie. U progu II wojny światowej jako rezerwowy otrzymał przydział do 2 Pułku Artylerii Ciężkiej w Chełmie.
We wrześniu 1939 r. walczył w stopniu podporucznika. Jego oddział znalazł się w składzie Armii „Prusy”. Swój szlak bojowy zakończył we Włodzimierzu Wołyńskim po obronie miasta przed Armią Czerwoną. Uciekł z transportu kolejowego znajdującego się już na terytorium sowieckim. W mundurze powrócił do swojej rodzinnej miejscowości.