80 lat temu, 24 sierpnia 1942 r., w Dreźnie Niemcy wykonali wyrok śmierci na Czesławie Jóźwiaku, Edwardzie Kaźmierskim, Franciszku Kęsym, Edwardzie Kliniku i Jarogniewie Wojciechowskim. Pięciu młodych Polaków zginęło za udział w konspiracyjnej organizacji. W 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ich błogosławionymi.
Wieczorem 24 sierpnia 1942 r. na dziedzińcu Landgericht (sądu krajowego) przy Münchner Platz 3 w Dreźnie kat Alfred Roselieb uruchomił gilotynę. Pod jej ostrzem ginęli kolejno Czesław Jóźwiak, Edward Kaźmierski, Franciszek Kęsy, Edward Klinik oraz Jarogniew Wojciechowski. Pięciu wychowanków salezjańskiego oratorium w Poznaniu wcześniej zostało skazanych na karę śmierci „z powodu przygotowań do zdrady stanu” wobec III Rzeszy. Skazani nikogo nie zdradzili, ponieważ do końca czuli się wyłącznie Polakami, którzy mieszkali na terenie tzw. Kraju Warty - Wielkopolski włączonej w 1939 r. do hitlerowskich Niemiec.
"Nauczyciel, który pozostaje na katedrze, jest tylko nauczycielem i niczym więcej. Jeśli jednak idzie z młodzieżą na przerwę, jest obecny z nimi na boisku czy w świetlicy, staje się niemal bratem" - twierdził bł. Jan Bosko (1815-1888), włoski duchowny duchowny, współzałożyciel zgromadzenia salezjanów i patron młodzieży. Zgodnie z ideą bł. Bosko poznańskie oratorium organizowało zawody sportowe, gry i wakacyjne kolonie dla młodzieży z niezamożnych rodzin. Salezjanie zorganizowali chór i zespół teatralny. Latem podczas wakacyjnych obozów wychowankowie pomagali rolnikom przy żniwach.