Plut. rez. art. Tadeusz Śliwiński, przedwojenny nadleśniczy w Bralinie, zapomniany bohater 100-lecia odzyskania niepodległości z pow. kępińskiego, rodem z rosyjskiego Petersburga… Student leśnictwa w Charkowie, kanonier-ochotnik I Korpusu Polskiego w Rosji, kolega kanoniera Melchiora Wańkowicza, repatriant z Rosji do Polski, obrońca polskiego Lwowa, absolwent podoficerskiej szkoły artylerii na wojnie z bolszewikami, student SGGW w Warszawie, jeniec bolszewicki, uciekinier z niewoli, absolwent wydziału leśnego Uniwersytetu Poznańskiego, leśniczy…
Tadeusz Śliwiński urodził się 2 kwietnia 1899 r. w Sankt-Petersburgu, stolicy Imperium Rosyjskiego jako syn dyrektora Gimnazjum Państwowego w Pińsku (kiedyś na polskim Polesiu, obecnie na Białorusi) Felicjana i Stanisławy z d. Górska. Jego matka pochodziła przypuszczalnie z Wielkopolski i jej rodzina posiadała prawdopodobnie kamienicę przy ul. Niegolewskich 24 w Poznaniu (istniejącą zresztą do dziś), gdzie Tadeusz miał potem zamieszkać. Na podstawie miejsca urodzenia siostry naszego bohatera można wydedukować, że rodzina Śliwińskich przybyła do Sankt-Petersburga na przełomie 1898/1899 r. z Wilna, co było zapewne związane ze zmianą miejsca pracy głowy rodu, Felicjana. W latach 1910-1917 Tadeusz ukończył 7-klasową Szkołę Handlową Stowarzyszenia Nauczycielskiego, wtedy już w Piotrogrodzie, a następnie w lipcu 1917 r. został studentem wydz. leśnego puławskiego Instytutu Agronomicznego i Leśnego (Rolniczo- Leśnego Instytutu w Puławach), ewakuowanego po wybuchu I wojny św. do Charkowa, znajdującego się obecnie w pn.- wsch. Ukrainie, w jednym z miejsc najbardziej ostatnio zagrożonych atakiem Rosji. Studia rozpoczął we wrześniu, ale musiał je przerwać już po 2 mies. i - jak sam pisze w podaniu do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości (KKiMN): …w dniu 1 listopada 1917 r. z chwilą wybuchu rewolucji bolszewickiej wyjechałem do Smoleńska gdzie wstąpiłem do Samoobrony Polaków zorganizowanej przez Związek Wojskowych Polaków Smoleńskiego Garnizonu… Po wyjeździe ze Smoleńska wstąpił 5 stycznia 1918 r. do baterii zapasowej artylerii I Korpusu Polskiego w Rosji gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego (późniejszego d-cy powstania wlkp.), w Krynkach pod Witebskiem (obecnie Białoruś), a po kilku dniach został przydzielony do 5 baterii I Brygady Artylerii.