Kościuszkowcy. Żołnierze przeklęci. Komuniści, dywersanci, Berling ...

2019-03-16

Komuniści, dywersanci, Berling – zdrajca i dezerter – w ten sposób o żołnierzach 1. Armii Wojska Polskiego mówił generał Władysław Sikorski. Niewykluczone, że gdyby naczelny wódz dożył końca wojny, powiedziałby: polscy bohaterowie, ofiary Stalina.

„Polaczki udrali”. „Polaczki uciekły”. Słowa wypowiedziane przez sowieckiego żołnierza z drwiącym uśmiechem wciąż dźwięczały w uszach Wacława Zakrzewskiego, kiedy po wyjściu z wojenkomatu, czyli punktu mobilizacyjnego, szedł główną ulicą Wizingi. „Nie zdążyłem” – pomyślał rozgoryczony, wciągając do płuc mroźną wilgoć, zapowiedź nadciągającej zimy 1942 roku – surowej i bezwzględnej, jak każda rosyjska zima na wschód od Moskwy. Lód ściął już rzekę Wyczegdę, jedną z najważniejszych rzek sowieckiej republiki Komi, wstrzymano spływ potężnych bali wyrąbywanych z tajgi przez tysiące łagierników. Zatrudniony przy spływie drewna Wacław Zakrzewski liczył, że jeszcze przed pojawieniem się śniegu trafi do polskiego wojska. To była jego jedyna nadzieja na wyrwanie się z tego nieludzkiego kraju – dołączyć do tysięcy żołnierzy, zesłańców i ich rodzin przygarniętych przez generała Władysława Andersa. Ta armia była już jednak poza jego zasięgiem, wszystkich ewakuowano do Iranu. Dopiero w maju następnego roku odzyskał utraconą nadzieję. Przeczytał w gazecie, że polska komunistka Wanda Wasilewska organizuje polskie wojsko. Napisał do niej list, w którym poprosił o przyjęcie do armii, zaadresował na Związek Patriotów w Moskwie i po jakimś czasie dostał wezwanie do wojenkomatu w Wizindze, spod którego kilka miesięcy wcześniej odszedł z kwitkiem. Tym razem odpowiedź była inna – dostał przydział i nakaz wyjazdu.

Źródło: https://www.newsweek.pl