95 lat temu weszło w życie rozporządzenie o zmianie ustroju pieniężnego. 14 kwietnia 1924 roku marka została zastąpiona złotym. Był to jeden z elementów przeprowadzanej wtedy reformy walutowo-skarbowej.
Nie tylko „złoty”. Na początku 1919 roku marszałek Józef Piłsudski wprowadził w życie dekret, w którym stwierdzono, że obowiązującą w Polsce jednostką monetarną będzie „lech”. Taka też nazwa wpisana została do projektu ustawy. Ta propozycja nie uzyskała jednak aprobaty wśród większości, która zdecydowanie popierał „złotego”. Uważano, że ma ona szczególne znaczenie, ponieważ obowiązywała przed I wojną światową i zaborami. Trzecią rozważaną nazwą, która też niemiała ogólnego poparcia był „pol”.
Powodem reformy była panująca hiperinflacja. Złoty został ustanowiony polską walutą za rządów Władysława Grabskiego. Kiedy obejmował urząd gospodarcza sytuacja Polski była niezwykle trudna a ceny rosły niemal z dnia na dzień. Pod koniec września 1923 r. za 1 dolara trzeba było zapłacić 75 800 marek polskich, a niecałe pół roku później już aż 9 800 000.