Karol Wielki nie zawojowałby Europy, gdyby nie jego liczna, zdyscyplinowana armia. Na ostatnie lata panowania cesarza przypadł proces reform, mających na celu dalszą poprawę karności i modernizację działań. W dużym stopniu wpłynęły one na bitność i jakość frankijskich zastępów.
Przełomowe [dla historii frankijskiej wojskowości] okazały się reformy wojskowe i społeczne Karola Wielkiego zawarte w pięciu tzw. kapitularzach (zbiór praw, inaczej ordynansów wojskowych, które ustalano i spisywano w trakcie zjazdów możnych cesarstwa): Capitulare Aquisgranense (805, 807, 813), Capitulare Bononiense (811).
Ich wydanie datuje się na ostatnie dziesięć lat panowania Karola Wielkiego. Miały one decydujący wpływ na rozwój wojskowości epoki Karolingów. Dlatego warto się im przyjrzeć bliżej.