Rosyjskie Wojska Powietrzno-Desantowe (WP-D, ros. WDW) cieszą się z Rosji niesłabnącą popularnością i poważaniem. W tych dziedzinach konkurować z nimi mogą chyba tylko Specnaz i piechota morska. Od czasów drugiej wojny światowej WP-D brały udział w licznych konfliktach i starciach zbrojnych za granicą oraz wewnątrz kraju. Historia przekształceń organizacyjnych WP-D oraz ich użycia jest tematem na wiele opracowań i monografii. Jednakże dla Polski w obecnej sytuacji najważniejszym jest próba przyjrzenia się współczesnym rosyjskim WP-D i ich zdolnościom.
Poszczególne związku taktyczne i oddziały WP-D utrzymywane są w wysokim stanie ukompletowania i gotowości bojowej. Niewątpliwie stanowią rosyjskie siły szybkiego czy też natychmiastowego reagowania. Pomimo ogromnej liczby rosyjskich publikacji prasowych i telewizyjnych na ich temat, szczegółowe informacje dotyczące organizacji i uzbrojenia są dość dobrze chronione. Zupełnie brak jest wiarygodnych informacji na temat planów mobilizacyjnego rozwinięcia WP-D na czas kryzysu lub wojny. W czasach ZSRR ówczesne WP-D były bardzo rozbudowane organizacyjnie i liczebnie były największymi na świecie. Po rozpadzie ZSRR część jednostek trafiła do nowo powstałych państw, a część jednostek, która została w Rosji przechodziła liczne fazy restrukturyzacji, a właściwie redukcji. W ostatnich latach proces ten został zahamowany, a część z jednostek ulega ponownej rozbudowie.