W porównaniu z cosa nostrą i ’ndranghetą kamorra późno weszła do branży budowlanej, ale jeśli chodzi o śmieci, to Kalabryjczycy stali się pionierami i przecierali szlaki.
Kiedy powstała druga republika, Neapol i Kampanię dotknął kryzys śmieciowy. Jeszcze nie wprowadzono żadnego planu recyklingu odpadków z domów i sklepów. Wysypiska śmieci były przepełnione. Zaczęły się pojawiać niepokojące oznaki problemów zdrowotnych wśród ludzi mieszkających w okolicach wysypisk.
Na początku 1994 r. rząd ogłosił stan nadzwyczajny i powołał komisarza, który miał zarządzać na bieżąco odbieraniem śmieci i ich utylizacją, podczas gdy władze regionalne przygotowywały rozwiązania długoterminowe. Nie pojawiło się jednak żadne długofalowe rozwiązanie – jak zwykle na drodze stanęły marazm polityczny i bałagan. W tej sytuacji w 1996 r. zadanie przygotowanie dla Kampanii planu wyjścia z sytuacji kryzysowej powierzono komisji, która w celu jak najsprawniejszego wprowadzenia tego planu w życie otrzymała też uprawnienia do pominięcia normalnych ograniczeń dotyczących planowania i kontroli ze strony władz lokalnych.