Przyznanie dodatku służbowego za pełnienie zawodowej służby wojskowej na określonych stanowiskach albo jednostkach jest obowiązkowe. Dlatego wydawana w tej sprawie decyzja ma charakter związany. Natomiast wysokość dodatku jest uznaniowa, ponieważ ustawodawca określił jedynie ramy, w jakich powinien się on zawierać. Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie.
Dowódca jednostki wojskowej przyznał żołnierzowi dodatek służbowy w wysokości 0,30 kwoty bazowej. Rok później został on przeniesiony do rezerwy. Po jakimś czasie żołnierz zwrócił się do dowódcy o wydanie decyzji przyznającej dodatek służbowy z wyższym współczynnikiem za okres trzech ostatnich miesięcy służby, gdy zajmował stanowisko szefa sekcji. W tym czasie zaczęły bowiem obowiązywać przepisy, które podniosły współczynnik do 0,90. Spotkał się jednak z odmową wszczęcia postępowania.
Przełożony nie widział podstaw do zwiększenia dodatku
Organ drugiej instancji uchylił to rozstrzygnięcie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Sprawa wróciła na biurko dowódcy, który tym razem wydał decyzję. Była ona jednak odmowna, ponieważ ustalił, że w okresie spornych trzech miesięcy żołnierz wykonywał swoje obowiązki tylko przez kilkanaście dni. Większość czasu przebywał bowiem na zwolnieniu lekarskim, turnusie leczniczo-profilaktycznym i praktykach zawodowych w ramach pomocy rekonwencyjnej. Tym samym dowódca nie widział podstaw do zwiększenia współczynnika dodatku służbowego. Odwołanie od tego rozstrzygnięcia zostało utrzymane w mocy przez organ drugiej instancji. Nie zakończyło to jednak sporu, ponieważ wojskowy wniósł skargę.