130 lat temu, 17 grudnia 1893 r., urodził się Mieczysław Gębarowicz, historyk sztuki, znawca dziejów polskich Kresów, strażnik polskości we Lwowie, ostatni dyrektor lwowskiego Ossolineum. Mimo sowieckich represji do końca życia pozostał we Lwowie, ratując polskie dziedzictwo kulturowe.
„Nie wolno tych skarbów kulturalnych uważać za zdobycz wojenną Związku Sowieckiego. Jesteśmy bowiem państwem sprzymierzonym, a nie pokonanym wrogiem, którego można ogołacać z jego dóbr kulturalnych, nagromadzonych żmudnym wysiłkiem wielu pokoleń” – głosił memoriał skierowany do władz narzuconych Polsce przez Związek Sowiecki. Prawdopodobnie jednym z autorów tego odważnego w swej treści dokumentu z 1945 r. był Mieczysław Gębarowicz.
Urodził się w Jarosławiu w Galicji. Większość dzieciństwa spędził w Stanisławowie, gdzie jego ojciec pracował na kolei. W 1911 r. wstąpił w szeregi młodzieżowej organizacji niepodległościowej „Zet”. Współtworzył także miejscowy ruch harcerski i strzelecki. W 1912 r. rozpoczął studia historyczne i z historii sztuki na uniwersytecie lwowskim. Ich dokończenie uniemożliwił mu wybuch I wojny światowej. Do Lwowa powrócił jesienią 1918 r. i wziął udział w walce o polskość miasta.