20 lat temu, 25 sierpnia 2002 r., zmarła Karolina Lanckorońska, ostatnia przedstawicielka swojego rodu, wybitna znawczyni sztuki, więźniarka niemieckich obozów koncentracyjnych, działaczka polskiej emigracji. W 1994 r. podarowała Polsce bezcenną kolekcję dzieł sztuki.
Pochodziła z jednego z najbardziej znamienitych rodów polskiej szlachty. Jej ojcem był Karol Lanckoroński, poseł do austriackiego Landtagu, członek koła polskiego, członek krakowskiej Akademii Umiejętności, historyk, znawca i kolekcjoner sztuki. Wiedeńska siedziba Lanckorońskiego była znana ze wspaniałej kolekcji sztuki, na którą składały się dzieła Rembrandta, Tycjana, Fra Angelico, Botticellego, Artura Grottgera, Jacka Malczewskiego i Jana Matejki. W latach 1888-1889 odbył podróż dookoła świata, którą opisał w dzienniku opublikowanym kilka lat później. U schyłku XIX wieku działał na rzecz renowacji krakowskiego Wawelu. Swoją pracę na rzecz dziedzictwa narodowego kontynuował w niepodległej Polsce, zabiegając o zwrot zagrabionych dzieł sztuki. Urodzona 11 sierpnia 1898 r. Karolina Lanckorońska była jego córką z trzeciego małżeństwa, z księżniczką Małgorzatą von Lichnowsky.