31 lipca 1802 r. urodził się Ignacy Domeyko, wybitny geolog, mineralog i przyjaciel Adama Mickiewicza, który uwiecznił go jako Żegotę w dramacie „Dziady”. Od 1838.r przebywał w Chile. Mieszkańcy tego kraju nazywają go „Grande Educator” – wielkim wychowawcą.
"Domeyki i Doweyki wszystkie sprzeciwieństwa /Pochodziły, rzecz dziwna, z nazwisk podobieństwa /Bardzo niewygodnego. Bo gdy w czas sejmików /Przyjaciele Doweyki skarbili stronników, Szepnął ktoś do szlachcica: +Daj kreskę Doweyce!+, A ten nie dosłyszawszy dał kreskę Domeyce. Gdy na uczcie wniósł zdrowie marszałek Rupeyko: +Wiwat Doweyko!+ - drudzy krzyknęli: +Domeyko!" - pisał Adam Mickiewicz w IV księdze "Pana Tadeusza".
Ignacy Domeyko urodził się 31 lipca 1802 r. w Niedźwiadce Wielkiej na Grodzieńszczyźnie (ob. Białoruś). Studiował na wydziale nauk fizycznych i matematycznych Uniwersytetu Wileńskiego. W Wilnie, znajdującym się wówczas w zaborze rosyjskim, spotkał się z Adamem Mickiewiczem, z którym łączyła go długoletnia przyjaźń. Był spokrewniony z Maryną Wereszczakówną, w której wieszcz był zakochany. Domeyko stał się członkiem samokształceniowego, patriotycznego Towarzystwa Filomatów. Rosjanie aresztowali go w 1823 r. wraz z innymi filomatami i uwięzili w wileńskim klasztorze Bazylianów. Mickiewicz uwiecznił Domeykę w trzeciej części dramatu "Dziady" jako Żegotę.