50 lat temu, 23 października 1971 r., zakończył się ostatni proces członków organizacji „Ruch”, najważniejszej formacji antykomunistycznej lat sześćdziesiątych. Tworzyli ją weterani AK oraz młode pokolenie, dorastające już w PRL, ale kierujące się wzorami Polskiego Państwa Podziemnego.
Wraz z końcem stalinizmu w 1956 r. niemal całkowicie zanikły jakiekolwiek próby tworzenia struktur antykomunistycznych. Pojedyncze próby powołania organizacji antykomunistycznej były ograniczone do kręgu kilku osób. Formą ich działania było przygotowywanie ręcznie wykonywanych ulotek, napisów na ścianach lub wysyłanie anonimowych listów do organów władzy. Większość tego rodzaju akcji była motywowana bieżącymi wydarzeniami politycznymi, m.in. inwazją wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację w 1968 r. Wyjątkiem była istniejąca aż przez trzy lata (1957–1960) Liga Narodowo-Demokratyczna stworzona przez studentów Wydziału Prawa UW. W procesie w 1961 r. jej założyciele zostali skazani na kary od sześciu miesięcy do dwóch lat więzienia. W drugiej połowie sześćdziesiątych w Krakowie i Bielsku-Białej istniały dwie organizacje podziemne – Związek Wolnych Polaków i Konfederacja Narodowa. Żaden z członków wymienionych nie odegrał ważnej roli w okresie istnienia masowej opozycji antykomunistycznej.