75 lat temu, 5 czerwca 1947 r., bezpieka aresztowała Kazimierza Pużaka. W ten sposób komuniści dążyli do zniszczenia ostatnich niezależnych ośrodków życia politycznego. „Był uosobieniem wszystkiego, co komuniści najbardziej chcieli zniszczyć” – pisał o nim prof. Norman Davies.
Kazimierz Pużak urodził się 26 sierpnia 1883 r. w Tarnopolu. W 1899 r. założył tajną radykalną organizację patriotyczną. W 1904 r., we Lwowie, wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. Zajmował się m.in. przemytem prasy konspiracyjnej do zaboru rosyjskiego. W 1905 r. zdał egzamin maturalny i rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Umiejętności Politycznych Uniwersytetu Lwowskiego. Studia jednak porzucił dla pracy politycznej.
W 1906 r. razem z Józefem Piłsudskim stworzył PPS-Frakcję Rewolucyjną. Był również kierownikiem jej wydziału organizacyjnego w Łodzi. Na zjeździe partii w Wiedniu w marcu 1907 r. był delegatem z Warszawy. Na II zjeździe PPS-Frakcji Rewolucyjnej w sierpniu 1909 r. w Wiedniu został wybrany na członka Wydziału Agitacyjno-Organizacyjnego. Działał pod pseudonimami Popielec i Siciński.