W czasie II wojny światowej wiele państw zmagało się z konfliktami wewnętrznymi wynikającymi z przedwojennych podziałów politycznych. Jednym z takich państw była Grecja, gdzie podziały doprowadziły do kryzysu, którego punktem szczytowym były bunty w greckim wojsku w latach 1943–1944.
Aby zrozumieć, dlaczego doszło do buntów, należy cofnąć się do okresu przedwojennego. To wtedy w Grecji powstały dwa rywalizujące ze sobą obozy polityczne. Pierwszy, skupiony wokół Elefteriosa Wenizelosa, dążył do utrzymania w Grecji systemu republikańskiego, wprowadzonego w 1924 roku. Zwolennicy drugiego obozu oczekiwali z kolei restauracji monarchii. Konflikt rozstrzygnął się w 1935 roku, kiedy przywrócono monarchię, a usunięty wcześniej król Jerzy II wrócił na tron. Niedługo później w 1936 roku władzę w kraju objął generał Ioannis Metaxes, który wprowadził rządy autorytarne. Wsparcie udzielone przez króla Jerzego II, ułatwiło mu zdobycie poparcia i utrzymanie władzy. Aby zapewnić sobie wierność wojska, Metaxes pozbył się z niego oficerów, którzy mogliby mu się sprzeciwić. Z samej marynarki wojennej usunięto ponad setkę oficerów.