Ludwig Erhard był twórcą "cudu gospodarczego" w RFN. Po wojnie twierdził, że jako przeciwnik Hitlera był ofiarą III Rzeszy. W rzeczywistości miał rasistowskie poglądy i czerpał korzyści ze współpracy z nazistami.
Ludwig Erhard w powołanym 20 września 1949 roku pierwszym rządzie kanclerza RFN Konrada Adenauera objął tekę ministra gospodarki. Uważany jest za "ojca" socjalnej gospodarki rynkowej, która w latach 50. zapewniła RFN gospodarczy rozkwit, a obywatelom - dobrobyt. W 1963 roku Erhard zastąpił Adenauera na fotelu kanclerza, by w trzy lata później podać się do dymisji.
Po wojnie Erhard kreował się na "zdystansowanego wobec polityki profesora ekonomii, stojącego ponad partiami politycznymi". Utrzymywał, że w III Rzeszy był członkiem ruchu oporu przeciwko Hitlerowi - pisze Ulrike Herrmann w weekendowym wydaniu dziennika "Tageszeitung" (TAZ).